چهل هزار وب سایت وهابی علیه شیعه فعالیت می‌کنند!

فضای مجازی و اینترنت از تبلیغات و فعالیت های گروه های وهابی در امان نیست به طوری که چهل هزار وب سایت وهابی علیه شیعه فعالیت می‌کنند؛ همچنین وهابیون با شروع جنگ سایبری جدید در فضای مجازی به گسترش اقدامات خود دامن زده‌اند. که از آن جمله می توان به اقدام آنها در راه‌اندازی موتور جست و جویی به نام گوگل اسلامی اشاره کرد.
در حالی که کاربران و دولت های شیعی در راه اندازی سایت‌های اطلاع‌رسانی فراگیر و اثربخش در وب، اقدام گسترده‌ای را در دستور کار قرار نداده‌اند و همچنان سایت‌های وابسته به صهیونیست‌ها مانند یاهو و آمازون، در زمره سایت‌های پر مراجعه وب هستند، شماری از وهابیون اقدام به راه‌اندازی پایگاه‌هایی تحت عنوان گوگل اسلامی کرده‌اند. سایت گوگل اسلامی یک موتور جستجوی سفارش شده گوگل است. قابلیت سفارشی سازی جستجوی گوگل چند سالی است که هدف جستجوست و اینجاست که جهت‌گیری گردانندگان در نتایج به دست آمده بسیار اثرگذار است. این موتور جست و جو برای استفاده کاربران مسلمان طراحی شده و مطالب مربوط به مبانی و احکام اسلامی، غذای حلال، سایت های خبری و آموزش قرآنی را در اولویت قرار می دهد و کاربران به راحتی می تواند به این مطالب دسترسی پیدا کند.

همچنین این موتور در هنگام جست وجو عکس‌ها و تصاویر مبتذل و نامناسب را به طور اتوماتیک حذف می‌کند. بنا به گزارشات، سایت گوگل اسلامی تمایلات شدیدی به مجموعه چند سایت Islamweb.net ، Islamonline.net ، Islamway.com ،‌ Islam2all.com ، Islam_guide.com ، Islamga.com ، Islammessage.com دارد.
آنها چند سایت از بارزترین سایت‌های دعوت به اسلام ولی با گرایش شدید به وهابیت هستند و مبارزه با تفکر شیعه از مهم‌ترین برنامه‌های آن‌ها است.
چنین رویکردی در موتور جستجوی این سایت نیز در نظر گرفته شده است. برای نمونه با جستجوی کلمه شیعه بیشتر نتایج دقیقاً جز یک نتیجه در سه صفحه نخست به مطالبی در رد شیعه در سایت های تند وهابی و یا گروه‌های اینترنتی آنها باز می شود، ولی تعداد آنها بسیار ناچیز است و گویا تنها برای خالی نبودن عریضه در نظر گرفته شده‌اند و برای همین، معرفی و تبلیغ برای چنین سایتی که هدف آن تعریف خاصی از اسلام و ارایه دیدگاهی ضد شیعه است، چندان جالب به نظر نمی رسد.
لازم به ذکره که این آمار برای سال پیشه

تجلی اندیشه سلفیت در صحنه سیاسی

اسلام گرایان سلفی را می توان درون یک طیف بررسی نمود که در یک سر این طیف گروه هایی نظیر اخوان المسلمین در مصر و در سر دیگر طیف می توان به القاعده اشاره نمود.
سلفی‌گری با ادعای کلان اصلاح‌گری خود را مطرح ساخت ولی در عمل به نوعی افراطی‌گری منتهی شد که با ماهیت اصلاح در تعارض است(الگار، 1362).
تجلی مصادیق سلفیت در صحنه سیاست عملی را می توان در نظام آل سعود عربستان که با وهابیت ارتباطات نزدیک و تنگاتنگی دارند و گروه طالبان در افغانستان مشاهده نمود.

گروه‌های تروریستی در کشورهای اسلامی که بسیاری از آن‌ها ریشه در القاعده‌ دارند، در ردیف سلفیون جهادی و تکفیری قرار می‌گیرند و فجیع‌ترین جنایت‌ها توسط گروه‌های وابسته به این جریان در کشورهای اسلامی انجام می‌شود. به عنوان نمونه زرقاوی که رسماً‌ رهبری شاخه‌ عراقی القاعده را در دست داشت، ابتدا با هدف مبارزه با اشغالگران وارد عراق شد اما پس از چندی رسماً به تهدید شیعیان و حتی اهل سنت عراق پرداخت و بسیاری از بمب‌گذاری‌ها که مردم بی‌گناه را در کوچه و بازار به کام مرگ کشید، توسط او انجام شد. مهم‌ترین نوع سلفی‌گری تکفیری، وهابیان و همان طور که گفته شد گروه‌های وابسته به مکتب سلفی دیوبندی در پاکستان مانند سپاه صحابه، لشکر جنگوی، جیش محمد و لشکر طیبه که جنایت‌های فجیعی را مرتکب می شوند اشاره نمود.

معرفی ابن تیمیه از زبان اهل تسنن

شیخ محمد عبده (ره)در آخرین نوشته هایشان آنجا که به معرفی کسانی که تقلید از مذاهب اربعه را منکر شده اند با اشاره به وهابیت می گویند :
گروهی فکر می کنند که غبار تقلید را زدوده و حجابهای بین خود و تدبر در نص قرآن و متون احادیث را کنار زده اند. لکن این دسته از مقلیدن تنگ نظر تر و مرتجع تر هستند. آنها قائل به وجوب اعمال ظاهری الفاظ هستند بدون اینکه به اصولی که دین بر آنها قرار گرفته التفاتی نمایند.آنها نه دوستدار علم هستند و نه همراه مدنیت و تمدن سالم.

شیخ عبده در پاورقی کتاب، منظور خود از این افراد را اینگونه بیان می کنند :
یعنی بهذه الفئة اهل الحدیث و من یسمون الوهابیة
منظورم از این عده، اهل حدیث و کسانی هستند که وهابیت نامیده می‌شوند.

امام (ابن حجر مکّى) متوفاى 974، در باره «ابن تیمیّه» مى نویسند:
ابن تیمیه کسی است که ، خدا اورا خوار و گمراه و کور و کر کرده است، و پیشوایان اهل سنّت و معاصرین وى بر فساد افکار واقوال او تصریح دارند، اعتراض وى حتى عمر بن خطاب و على بن أبی طالب (علیه السلام) را نیز در بر گرفته است سخنان «ابن تیمیّه» فاقد ارزش بوده، واو فردى بدعت گذار، گمراه، و گمراهگر و غیر معتدل است، خداوند با او به عدالت خود رفتار نماید، و ما را از شرّ عقیده و راه و رسم وى حفظ نماید.

امام تقی الدین ابوبکر بن محمّد حسینی حصنی شافعی (متوفی829ه‍.ق) در کتابشان (دفع شبه من شبه وتمرد) در معرفی ابن تیمیه می گویند:

ابن تیمیة، کسی که بعضی او را به عنوان دریایی از علم توصیف می‌کردند، و غریب به نظر نمی‌رسد آنچه‌که برخی از امامان او را ‌زندیق مطلق نامیده‌اند. و سبب این گفتار درباره ابن تیمیه این است که در کلام او تحقیق شده و به این نتیجه رسیده‌اند که او کسی است که در مواضع بسیاری فرقه‌ای را تکفیر کرده و نسبت گمراهی به آنان داده است، در حالی که در جایی دیگر همان عقاید آنان را پذیرفته، کتاب‌های او پر از اعتقاد به تشبیه و تجسیم و اهانت و تنقیص به پیامبر (صلّی الله علیه وسلّم) و ابوبکر و عمر و تکفیر عبدالله بن عباس (رضی الله عنهم) است، و عبدالله بن عمر(رضی الله عنه) را از مجرمان و گمراهان و بدعت گزاران معرفی کرده است...

امام ابن حجر هیتمی در حاشیه ای که بر کتاب (الایضاح نوشته امام نووی) نوشته اند ودر (مکتبة السلفیه -مدینة المنوره) چاپ شده، در بخش زیارت قبر رسول خدا (صلی الله علیه وسلم) ضمن اشاره به گمراهی ابن تیمیه به انحرافات ابن تیمیه از دیدگاه امام عز ابن جماعة و امام تقی الدین سبکی نیز اشاره می کنند .

شیخ یوسف نبهانی در کتابشان (الشواهد الحق فی الاستغاثة بسید الخلق) در معرفی ابن تیمیه ونظر علمای بزرگوار اهل سنت در باره ابن تیمیه می گویند:
همچون خورشید در وسط آسمان روشن و مسلم است که علمای مذاهب چهار گانه بر ردّ بدعتهای ابن تیمیه به توافق رسیده اند و برخی از آنها صحت مطالب نقل شده به وسیله او را مورد اشکال قرار داده اند ، همانگونه که صحت عقل او را نیز مورد تردید دانسته اند .

فضیلت زیارت امام رضا(ع) در برخی روایات اهل‌سنت

زیارت نیاکان، مؤمنان و حضور بر بارگاه پاک پیشوایان دینی، خواندن نماز، نیایش و قرآن در آرامگاه‌های آنان یکی از عبادت‌ها و سنت‌های ارزشمند اسلامی به شمار می‌رود. زیارت نه پرستش مردگان، بلکه دیدار زندگان است، که با چشم دل پیوند روحی با ارواح پاک و مطهر برگزیدگان خداوند صورت می‌گیرد.
در برخی مدارک معتبر اهل سنت، چندین روایت درباره فضائل زیارت امام رضا(ع) نقل شده است که برخی از آنها را برای تیمن و تبرک یادآور می‌شویم: 

حاکم نیشابورى شافعى مى گوید: از محمد بن مومل شنیدم که مى گفت:
«روزى با پیشواى اهل حدیث ابوبکر بن خزیمه (311ق) و ابو على ثقفى (328ق) و دیگر مشایخ خود به زیارت قبر على بن موسى الرضا به طوس رفتیم؛ در حالى که آنها بسیار به زیارت قبر ایشان مى رفتند. محمد بن مومل مى گوید: احترام و بزرگداشت و تواضع و گریه و زارى ابن خزیمه نزد قبر على بن موسى، همگى ما را شگفت زده کرد».

 ابن حبّان بُستى شافعى (354 ق) درباره امام رضا(علیه السلام)و مشهد آن حضرت مى گوید:
«على بن موسى الرضا از بزرگان و عقلا و نخبگان و بزرگواران اهل بیت و بنى هاشم مى باشد.
اگر از وى روایتى شود، واجب است حدیثش معتبر شناخته شود... . من به دفعات قبر ایشان را زیارت کرده ام. زمانى که در طوس بودم، هر مشکلى برایم رخ مى داد، قبر على بن موسى الرضا را - درود خدا بر جدش و خودش باد - زیارت و براى برطرف شدن مشکلم دعا مى کردم و دعایم مستجاب و مشکلم حل مى شد. این کار را به دفعات تجربه کردم و جواب گرفتم. خداوند ما را بر محبت مصطفى و اهل بیتش - که درود خدا بر او و اهل بیتش باد - بمیراند».

 میر محمد بن سید برهان الدین خداوند شاه معروف به میر خواند (903 ق) مى نویسد:
«مشهد مقدس و مرقد این امام، على الاطلاق مرجع ایران و مقصد سالکان اکابر و اصاغر آفاق است. طوایف امم و طبقات بنى آدم از اقصاى روم و هند از جمیع مرز و بوم هر ساله مهاجرت اوطان و مفارقت خلّان اختیار کرده و روى توجه به این آستان فرخنده ...]دارند[ و مراسم زیارت و طواف به جاى آورند و این موهبت عظمى را سرمایه سعادات دنیا و عقبى مى دانند...».
 غیاث الدین بن همام الدین شافعى معروف به خواند امیر (942 ق) نیز چنین مى گوید:
«و حالا آن مزار بزرگوار و روضه فایض الانوار، مطاف طواف اعیان و اشراف روزگار است و قبله آمال و کعبه اقبال اصاغر و اعاظم اقطار بلاد و امصار.
سلام على آل طاها و یس
سلام على آل خیر النبیین
سلام على روضة حَلَّ فیها
امام یُباهی به المُلْک و الدین
و صلى اللَّه على خیر خلقه محمد سید المرسلین و آله الطیبین الطاهرین سیما الائمة المعصومین الهادین».
-----------------------------------------------------------------------------------------------
1. فرائد السمطین، ج2، ص188، ح465.
2. ینابیع المودة، ج2، ص341.
3. فرائد السمطین، ج2، ص194، ح471.
4. فرائد السمطین، ج2، ص190، ح467؛ ینابیع المودة، ج2، ص341.
5. حبیب السیر، ج2، ص86.
6. فرائد السمطین، ج2، ص191، ح468.

فضائل امام رضا(ع) از دیدگاه اهل سنت

امام رضا (ع)، حقیقتی نورانی است که انوار درخشان شخصیت و دانش او، نه تنها مکتب شیعه را نورانی نموده، بلکه شعاع نورش، سایر فرق و مذاهب اهل سنت را نیز فراگرفته، به گونه ای که آنان را به بیان سخنانی در ستایش و مدح آن حضرت وادار کرده است.

۱- محمد بن طلحه شافعی: «سخن درباره امیرالمؤمنین علی و زین العابدین (ع)، گذشت و ایشان علی الرضا (ع)، سومین آنها است. کسی که در شخصیت ایشان تأمل کند، در می یابد که علی بن موسی، وارث امیرالمؤمنین علی و زین العابدین (ع) است و حکم می کند که ایشان سومین علی است. ایمان و جایگاه و منزلت ایشان و فراوانی اصحاب ایشان، باعث شد تا مأمون وی را در امور حکومت شریک کند و ولایتعهدی را به ایشان بسپارد…». «مطالب السَؤول فى مناقب آل الرسول (ص)، ص ۲۹۵٫»

۲- ابن صبّاغ مالکی به نقل از بعضی از اهل علم می گوید: «علی بن موسی الرضا (ع) دارای والاترین و وافرترین فضایل و کرامات و برخوردار از برترین اخلاق و صورت و سیرت است که از پدرانش به ارث برده است…». «الفصول المهمة فی معرفة الأئمة (ع)‏، ج ‏۲، ص ۱۰۲۳٫»

۳- فضل الله بن روزبهان خنجى اصفهانى‏ :یکى از عالمان اهل سنت قرن دهم هجرى است که کتاب «وسیلة الخادم الى المخدوم» را در شرح صلوات بر چهارده معصوم (ع) نوشته است. خنجى، انگیزه تألیف کتابش را حوادث ناگوار و پریشانى و غربت پیش آمده در اصفهان، پس از ظهور دولت صفوى مى داند و به دنبال یافتن ملجأ و پناهگاهى معنوى است که به اهل بیت (ع) توجه مى کند و در مدح و توسل به آنان، صلواتى را انشاء مى کند.
4-جمال‏الدین‏ عبدالله بن محمد عامر شبراوی شافعی: وی امام رضا (ع) را اینگونه معرفی می کند «هشتمین امام، علی الرضا (ع) است که کریم و جلیل و دارای هیبت و وقار بود…». «الإتحاف بحب الأشراف، ص ۳۱۲»

اگر قرار است حضرت علی چشم هایم را شفا دهد نمی خواهم بینا شوم!!!

وهابیان، از بن باز به عنوان عالم جلیل القدر، شیخ الاسلام و المسلمین مفتی اول داخل وخارج کشور، علامّه، محدثّ فقیه،یاد می‌کنند و می‌گویند: بن باز، مرجع علماء بود وهرگاه برای علماء مشکلات علمی پیش می‌آمد جهت حلّ آن به او رجوع می‌کردند. دانشگاهی به نام او در ظهران عربستان وجود دارد.
 
مرحوم آیه الله العظمى سید محسن حکیم قدس سره که مرجع شیعیان و زعیم حوزه علمیه نجف بود، در سفرى که به عربستان داشت ، در جلسه اى با « بن باز » مفتى آن روز آن کشور (که نابینا بود) مواجه شد.
 
بن باز، ظاهرا به دیدن آقاى حکیم رفته بود ولى در واقع قصد داشت با ایشان جدال کند و افکار وهابیگرى خود را مطرح نماید. در این جلسه ، بن باز، از آیه الله حکیم پرسید: شما شیعیان چرا به ظواهر قرآن عمل نمى کنید؟ آیه الله حکیم در جواب گفتند: این دیدار جاى چنین صحبت هایى نیست ، بگذارید به احوالپرسى برگزار شود.
 
بن باز، سماجت کرده و خواستار دریافت جواب شد. آیه الله حکیم ، ناچار به بن باز گفتند: اگر قرار باشد به ظاهر قرآن تکیه کنیم و همان را معیار عمل به آن قرار دهیم ، باید معتقد شویم که شما به جهنم خواهید رفت !
 
بن باز، با تعجب پرسید چرا؟ آیه الله حکیم گفتند: چون قرآن مى فرماید: و من کان فى هذه اعمى فهو فى الاخره اعمى و اضل سبیلا(؛سوره اسراء، آیه 72 ((کسى که در این جهان (از دیدن چهره حق ) نابینا باشد، در جهان آخرت هم نابینا و گمراه تر خواهد بود)). و شما که از دو چشم نابینا هستید، طبق ظاهر این آیه باید در آخرت هم نابینا باشید و در زمره گمراهان که اهل جهنمند، قرار بگیرید. بنابراین ظاهر بسیارى از آیات قرآن مقصود نیست !

 
بن باز گفته بود اگر قرار است [حضرت] علی [(ع)] چشمهایم را شفا دهد اصلا نمی خواهم این چشم ها بینا شود . این قدر بغض اهل بیت در دل این مفتیان وهابیت هست و ببینید خدا به چه روز آنها را انداخته . همین بن باز گفته بود 40سال در مدینه مسجدالنبی نمازخواندم ولی هنوز به پیامبر سلام نداده ام...

وهابیت و مذاهب اهل سنت

الف) مذاهب کلامی و اعتقادی:

 اهل سنت در نصف اول از قرن دوم به دو فرقه کلامی تقسیم شدند. یکی فرقه اهل حدیث که در اعتقادات و احکام فقهی به ظواهر آیات و روایات تعبد داشتند و لذا برای خداوند قائل به اعضاء و جوارح بوده و در میان آنان مشبهه و مجسمه نیز پدید آمدند.
در مقابل اهل حدیث، فرقه معتزله وجود داشت که تعقّل و تفکّرگرا بودند. و این دو فرقه دائماً در برابر هم قرار داشتند، و با تغییر شرایط در دستگاه خلفا عباسی گاهی اهل حدیث از حمایت خلفاء برخوردار می‌شد، و گاهی معتزله با حمایت خلفاء تقویت شده و اهل حدیث تضعیف می‌گردید.(1) و از زمان متوکل عباسی تا زمان مقتدرعباسی شرایط به نفع اهل حدیث بود و فرقه معتزله تحت فشار سخت قرار داشت، تا اینکه ابوالحسن علی بن اسماعیل اشعری از اعتقاد اعتزالی خودش دست برداشته و با توبه و انابه در سلک اهل حدیث داخل می‌شود. و سپس درصدد اصلاح آن برمی‌آید و در نتیجه اصلاحات او فرقه جدیدی بنام فرقه اشعری پدیدار می‌شود.(2) و امروز اکثر اهل سنت از عقاید کلامی اشعری متابعت می‌کنند. و فرقه‌های دیگر اهل سنت چندان در بین جامعه اهل سنت حضور ندارند.

ب) اهل سنت از جهت فقهی به چهار مذهب تقسیم شده است:

 مذهب حنفی که توسط ابوحنیفه نعمان بن ثابت پایه‌گذاری شده است و تمام پیروان این مذهب در مسائل فقهی از فتاوی او تقلید می‌کنند. و مذهب دوم مذهب شافعی است که مفتی و مجتهد آن امام ابو عبدالله محمد بن ادریس شافعی است. و مذهب سوم که با مرجعیت مالک بن انس بوجود آمده، مذهب مالکی نام دارد. و مذهب چهارم مذهب حنبلی است که امام و پیشوای این مذهب احمد بن حنبل می‌باشد.
اما فرقه وهابیت و لو از جمله اهل تسنن بشمار می‌آید و لکن هم در مسائل کلامی با فرقه‌های کلامی اختلاف دارد و هم در مسائل فقهی با مذاهب اربعه دارای اختلافات می‌باشد. در مسائل توحید با همه اهل سنت اعم از فرقه‌های کلامی و فقهی در تضاد بوده، بلکه آنان توسط وهابیت بخاطر اعتقادشان به شفاعت، توسل به رسول الله و زیارت آن حضرت تکفیر شده و جان و مال و ناموس آنها برای وهابیون حلال گردیده‌اند. قنوجی در این رابطه می‌گوید:‌ در زمان ما اتباع عبدالوهاب که از نجد سر در آورد و بر حرمین مسلط گردیدند و خودشان را منتسب به مذهب حنبلی می‌کردند، همه آنان اعتقاد بر این دارند که فقط آنان مسلمان هستند و غیر آنها هر کسی می‌خواهد باشد، مشرک‌اند و با این شعار کشتار اهل سنت و علماء آنها را مباح دانستند.(3)
و هیچ کدام از مذاهب اهل سنت وهابی‌ها را در مذهب خودشان قبول ندارند، ولو وهابیت خودشان را پیرو مذهب حنبلی می‌دانند، لکن حنبلی‌ها هم آنان را نمی پذیرند، بلکه علماء مذاهب اربعه حکم به تکفیر وهابیت صادر کرده‌اند. و حتی برادر محمد بن عبدالوهاب بنام شیخ سلیمان بن عبدالوهاب که خود حنبلی مذهب بوده است، کتابی بر ردّ محمد بن عبدالوهاب بنام «الصواعق الالهیه فی الرد علی الوهابیة» نوشته است.(4) 
-------------------------------------------------------------------------------------
1. سبحانی،جعفر، بحوث فی الملل و النحل، مرکز مدیریت حوزه علمیه قم، دوم، 1411 ق، ج2، ص5.
2. همان، ج2، ص22 ـ 23.
3. القنوجی، صدیق بن حسن، ابجدالعلوم، ‌دارالکتب العلمیه، 1998 م، ج3، ص198، به نقل از حاشیه ابن عابدین.
4. الکثیری، سید محمد، السلفیه، بیروت، الغدیر، اول، 1418 ق، ص 339 ـ 341.

اصطلاح سلفیه

وهابیه ، در مورد خود عنوان سلفیه را بکار مى برند. سلف به معناى پشتیبان و قدماست و در مقابل واژه خلف ، به معناى متاءخران ، بکار مى رود. در فرهنگ اسلامى وقتى واژه سلف بکار مى رود معمولا صحابه و تابعان و محدثان بزرگ قرن دوم و سوم قمرى قصد مى شود. وهابیان با استفاده از کلمه سلفیه ادعا مى کنند که پیرو روش و عقاید سلف هستند. اما این ادعا با گزارشهاى تاریخى سازگار نیست .

شهرستانى نقل مى کند که سلف درباره صفات الهى با یکدیگر اختلاف داشتند.
اگر مراد وهابیان از سلف ، تنها گروهى از سلف یعنى حنابله باشند، در این صورت نیز مى توان گفت میان وهابیه و حنابله تفاوتهاى زیادى وجود دارد. حنابله هیچ گاه آراى جدید وهابیان را ابراز نکردند بلکه درست برخلاف آنها رفتار مى کنند. براى مثال ، احمد بن حنبل خود احادیث فراوانى در باب فضائل اهل بیت نقل کرده است و هیچ گاه سفر به قصد زیارت پیامبر و اهل بیت را شرک ندانسته است .

بنابراین باید گفت که ارتباط وهابیان با سلف تنها در این نکته است که با حنابله در خصوص صفات جبریه و مسلک تفویض اتفاق نظر دارند و مانند آنان خود را در اصول دین پیرو ظواهر آیات و احادیث مى دانند. البته وهابیه در فروع دین نیز از احمد بن حنبل تقلید مى کنند، گرچه در برخى موارد دست به اجتهاد مى زنند، و در صورتى که همراه فتوایى از یکى از مذاهب چهارگانه اهل تسنن غیر از حنبلى ، نصى غیر معارض از کتاب و سنت موجود باشد، از همان فتوا تقلید مى کنند و راءى احمد بن حنبل را کنار مى گذارند.
به طور کلى آنان در صورت عدم وجود نص ، از فتاواى احمد بن حنبل پیروى مى کنند. وهابیان در فروع دین تنها مذاهب چهارگانه اهل سنت را به رسمیت مى شناسند و منکر مذهب جعفرى و مذهب زیدى هستند.