تبرّک(4)
تبرک جستن به جنازه ابن تیمیه!
پیروان #ابن تیمیه به جنازه‌ی او و به آب غسل وی #تبرّک می جستند.آنان برای تبرک،دستمال و عمامه های خود را روی جنازه می انداختند و چون نعش او را شکستند،برای تبرّک به همراه بردند...آنان باقی مانده‌ی سدر او را خریدند و بین خود تقسیم کردند!
(البدایه والنهایه:ج14،ص136؛الکنی والألقاب:ج1،ص237).
اکنون این پرسش پیش می آید که آیا پیروان ابن تیمیه #مشرک و اهل بدعت بودند؟
آیا جواز تبرّک و لمس،امر عقلایی و راسخ در بیان مسلمانان نبود و فتوادادن به حرمت چنین اعمالی برخلاف نظر عقلا و سخنی غیر مشروع نیست؟
از موارد دیگر تبرّک،تبرّک جستن به یحیی بن مجاهد(م 366 ه)است.ابن بشکوال می گوید: وی زاهد عصر و عابد شهر خود بود و مردم به وی تبرّک می جستند و به دعایش پناه می بردند.
(سیر اعلام النبلاء:ج16،ص245).
تبرّک جستن فرزند احمدبن حنبل
فرزند #احمدبن حنبل پیراهنی از پدر خود به یادرگار داشت که می گفت:در آن نماز می خوانم و به آن تبرّک می جویم.
(سیر اعلام النبلاء:ج11،ص230)
ذهبی می نویسد:عبدالله بن احمد می گوید:پدرم احمدبن حنبل را دیدم که مویی از پیامبر را گرفته بود و آن را روی لباسش می گذاشت و می بوسید،به گمانم آن را بر روی چشمانش می گذاشت.همچنین آن را در آب فرو می برد و از آن آب برای شفا می نوشیدو...
ذهبی می گوید:کجاست آن انسان لجبازی که کار احمد را انکار کند؟در حالی که چنین امری ثابت است.
(سیر اعلام النبلاء:ج11،ص212)
ما در موضوع تبرّک به همین مقدار بسنده می کنیم،نصوصی که رایج بودن تبرک به قبور مسلمانان وآثار آنان را بیان می کندو نشان گر مرسوم بودن این عمل در میان امت اسلام از زمان پیامبر خدا صلی الله علیه و آله تا به امروز است و هیچ فقیهی نه تنها چنین اعمالی را تحریم نکرده؛بلکه به جواز،رجحان و استسحاب آن نیز تصریح شده است.